Mina Karadžić
12. jula 1828/1831. rodila se Vilhelmina Mina Karadžić “soko ženski, ban od bana, lijepe naravi, sva naša, milostiva i ljuborodna, puna radosti i milog razgovora.”
Sedmo od trinaestoro dece Ane i Vuka Karadžića, tamnoputa devojčica Vilhelmina, očeva ljubimica Minka, poslednji je izdanak Vukove brojne porodice.
Prema prepisu krštenice, koji se čuva u Arhivu SANU, rođena je 1828. godine, mada na njenoj nadgrobnoj ploči stoji 1831.
Pri pomenu njenog imena najpre se pomisli da je bila samo Vukova kćer, mada ona ima i ličnih zasluga za srpsku kulturnu istoriju: svoje mesto je stekla i u likovnoj i u književnoj istoriji. Vuk, koga su tokom čitavog života pratile materijalne nedaće, našao je načina da svojoj kćeri obezbedi, za ono vreme, izvanredno obrazovanje. Po rečima Ljubomira Stojanovića u knjizi Život i rad Vuka Stefanovića Karadžića “… celo Minino obrazovanje bilo je za veliku gospođu a ne za običnu građansku domaćicu…” Podataka da je pohađala školu nema ali je poznato da je imala privatne učitelje iz stranih jezika, muzike i slikarstva. Pored maternjeg, nemačkog jezika, i očevog srpskog, naučila je i francuski, italijanski i engleski, služila se ruskim. (Lj. Čubrić, Mina vukova, 2020)
Veljko Đurđević, Mina Karadžić, 2018.
Poznavalac stranih jezika, uz to veoma obrazovana, Mina Karadžić bila je odani saradnik svoga oca. Vodila je njegovu prepisku sa brojnim uglednim ličnostima tadašnje Evrope. Bila je neka vrsta njegovog sekretara, pratila ga na putovanjima i prilikom poseta. Predano se bavila prevođenjem, pa je tako prevela srpske narodne pesme u prozi na nemački jezik i ustupila ih svom prijatelju, austrijskom pesniku Gustavu Avgustu Franklu. On je pesme metrički uobličio i objavio u knjizi, koju je u čast srpskog naroda naslovio “Gusle”, posvetivši je Mini.
(Ljiljana Čubrić, Mina Vuzkova, 2019)
Ova vredna knjiga čuva se danas u Muzeju Vuka i Dositeja u Beogradu.
