Na današnji dan – 20. januar
1993. godine – Umrla je američka glumica holandskog porekla Odri Hepbern, dobitnica Oskara za film “Praznik u Rimu”, ambasador dobre volje UNICEF-a (“Doručak kod Tifanija”, “Moja draga ledi”, “Sabrina”, “Rat i mir”, “Ljubav popodne”).
Na današnji dan – 20. januar
Njeno puno ime je Odri Ketlin Raston.
Rođena je 4. maja 1929 u Briselu u Belgiji.
Njen otac Džozef Viktor Entoni Raston (1889-1980) bio je polu Englez, polu Austrijanac, pristojan i blag čovek, dok je njena majka Ela van Hemstra (1900-1984) bila holandska baronica.
Raston i Hemstra su se venčali 1926. Holandskoj koloniji. Njena majka je pre toga braka sa njenim ocem bila udata, ali se 1925. godine razvela. Iz majčinog prvog braka Odri ima 2 polubrata.
Njeni roditelji su se razveli 1935. godine, nakon što je Ela zatekla svog muža u krevetu sa Odrinom dadiljom.
Raston je živeo u Londonu nakon razvoda i do kraja života je bio emotivno udaljen od Odri, uprkos tome što ga je ona finasijski izdržavala.
Odri je započela školovanje u maloj privatnoj školi koje su vodile dve sestre, škola je imala samo 14 učenika.
Od 1939. do 1945. pohađala je arnemški kozervatorijum, a trenirala je balet kod Vinje Marove. Zbog ratnih okolnosti Odri je uzela pseudonim Eda van Hemstra koje je zvučalo više engleski, jer je Britanija tada proglasila rat Nemačkoj.
Tokom rata patila je od neuhranjenosti, disajnih problema i akutne anemije.
Posle Drugog svetskog rata bila je vrsna balerina, uzimala je časove 3 godine u Amsterdamu.
1948. je nastavila sa školovanjem i istovremeno radila kao model.
Odlučila je da počne da se bavi glumom jer nije mogla da postane primabalerina zbog svoje visine i slabosti koja je bila posledica gladovanja tokom rata…
Na današnji dan – 20. januar
Tokom perioda bez stalnog zaposlenja pridružila se ženskoj pozorišnoj muzičkoj trupi Čors grl (Chorse girl) i nastupala na raznim mestima u Londonu (od 1948. do 1950. godine). Uz to bila je prijavljena kao samostalna glumica u Britanskom filmskom studiju. Pojavljivala se u manjim ulogama u nekoliko filmova tokom 1951. godine.
1952. bila je verena za mladog Džejmsa Hensona u kojeg se zaljubila na prvi pogled tok je još plesala u Londonu.
U nekom trenutku veze, Odri je shvatila da ovaj brak neće uspeti s obzirom na to da bi ih posao previše razdvajao, te su se razišli, a Odri se posvetila svojoj karijeri.
Dobila je svoju prvu veliku ulogu u filmu Tajni ljudi (The Secret People) gde je glumila balerinu.
Njena prva glavna uloga bila je princeza Ana u filmu Praznik u Rimu „Roman Holiday“ 1953. godine za koju je dobila Oskara kao najbolja glumica.
Bila je nominovana za oskara za uloge u filmovima Sabrina (1954.), Priča o kaluđerici (The Nun’s Story – 1959.), Doručak kod Tifanija (Breakfast at Tiffany’s – 1961.) i Čekaj do mraka (Wait Until Dark 1967.)
1954. godine Odri sreće američkog glumca Mela Ferera (Mel Ferrer) na jednoj zabavi i dogovara se sa njim da glume zajedno u filmu Ondine.Nakon samo 8 meseci Odri i Mel se venčavaju 25. septembra 1954.
Njen prvi sin je rođen 17. jula 1960. godine – Šon Hepbern Ferer. Fereru su govorili da je Odrina marioneta, da ga ona kontroliše i ismevali su ga zbog toga. Ona je tvrdila da su nerazdvojni i srećni zajedno kao odgovor na tračeve koje su pisali da njihov brak neće opstati. Ipak posle još dve neuspešne trudnoće (1965. i 1967. g.) Odri i Mel se razvode (5. decembra 1968.) nakon 14 godina braka.
Odri je govorila 5 jezika: italijanski, francuski, španski, pored njenih maternjih holandskog i engleskog.
Na današnji dan – 20. januar
Srela je italijanskog psihijatra Andrea Dotija u junu 1968 na krstarenju i zaljubila se u njega. Udala se 18. januara 1969. kada je imala 39 godina i želela da ima još dece. Njen drugi sin Luka Doti rodio se 8. februara 1970.
Odri je volela svog muža Andrea Dotija, a voleo ga je i njen sin iz prvog braka. Ovaj brak je trajao 13 godina i završio se 1982. godine
Odri je bila u romantičnoj vezi sa holandskim glumcem Robertom Voldersom i živela je sa njim od 1980. pa sve do smrti. Dok je Robert Volders ostao udovac pre nego što je sreo Odri.
Od 1954. godine Odri je podržavala i pomagala organizaciju UNICEF Dobila je od Sjedinjenih Američkih Država zbog svog humanitarnog rada i postaje Ambasador dobre volje UNICEF-a.
Nagrađena je za svoj humanitarni rad i zalaganje od američke Filmske akademije 2002. godine UNICEF u čast njenog humanitarnog rada i zalaganja na zasedanju Ujedinjenih nacija otkriva statuu Odrin duh (The Spirit of Audrey).
1992. godine, samo 4 meseca pre smrti, Odri odlazi u Somaliju i biva prestravljena strašnim prizorima koje je videla. Izjavila je da joj se čini da se probudila u noćnoj mori. U Etijopiji i Bangladešu je viđala gladne ljude, ali nigde kao ovde – bilo je mnogo gore nego što je mogla da zamisli. Izjavila je da nije bila spremna za to. Izjavila je:
„Zemlja je crvena – izvanredan prizor – duboko terakot crvena. Vidite sela, raseljena lica i kampove i zemlja je namreškana svuda okolo kao kreveti u okeanu, rečeno mi je da su to grobovi. Tamo su grobovi posvuda, pored puta, gde god ima puteva, pored staza kojima idete, pored kampova – svuda su grobovi.“
Nakon povratka iz Somalije Odri je počela da oseća bol u stomaku. Bila je pregledana od mnogih specijalista i dobila neodređene rezultate. Dijagnostikovan joj je rak slepog creva. Umrla je u januaru 1993. godine kod kuće u snu. Sahrana je održana u Švajcarskoj 24. januara 1993.
Sahrani su prisustvovali njena najbliža porodica, Robert Volters i oba bivša muža kao i vodeći članovi UNICEF-a.
Odri je proglašena za 3. najveću žensku legendu filma od strane Američkog filmskog instituta, dobila je brojne nagrade za glumu i divu od stila. Ipak, sebe nikada nije smatrala privlačnom.
Dobila je i nagradu za životno delo 1992. i izglasana za 21. Najveću zvezdu filma svih vremena.
U znak sećanja na ovu neverovatnu glumicu Američka pošta je 2003. godine izdala markicu sa likom Odri Hepbern.
