VELIKA SUBOTA (grč: Μεγάλο Σάββατο)
Posvećena je uspomeni na pogreb Gospoda Isusa Hrista i Njegov silazak u Ad. Prisustvo Hristovo u grobu je Telom, a duhom je bio u Adu, a u isto vreme je na prestolu bio sa Ocem i Duhom, samim tim što je On sveprisutni Bog, neodvojiv od druga dva lica Svete Trojice. To je ona subota u koju je Gospod Isus Hristos pokazao da je došao kraj starom veku koji je bio obeležen svetkovanjem subotnjeg dana, i otpočeo novi vek u kome se svetkuje dan Njegovog Vaskrsenja, dan eshate, dan koji svi Hrišćani željno očekuju – Drugi Hristov dolazak.
Veliki dan je Velika Subota. Dan Hristovog odmora. On koji nije imao odmora, On se odmara u grobu u ovaj Sveti dan. Odmara se radi nas i našega spasenja. Svojim odmorom, On silazi u ad, On je prisutan među nama, On nam priprema put za Carstvo Nebesko, i priprema se za Vaskrsenje, i kroz njega priprema opšte Vaskrsenje mrtvih. Zato i čitamo ovih dana onaj zapis, čudesni zapis proroka Božijeg Jezekilja, gdje se govori o kostima koje su rasute po svoj zemlji, kako Duh Božiji silazi u te kosti. Silaskom Hristovim u ad, Duh Sveti je onaj koji kroz Hrista Vaskrsloga obnavlja i preprema opšte Vaskrsenje mrtvih.
Mitropolit Amfilohije – Deo besede na Veliku Subotu u hramu Svetog Đorđa u Podgorici, 30. april 2005.
